#6 Wat vertragen voor mij betekent, een deel van mijn verhaal

In deze blogpost geef ik je een inkijkje in mijn eigen verhaal. Waarom begon ik met Studio Fonkel? Wat leidde mij naar Slow Living? Ik neem je graag mee op mijn reis naar een trager leven.

In 2019 kreeg ik de (verkeerde) diagnose Colitis Ulcerosa, later bleek het de ziekte van Crohn te zijn. De maanden voor mijn diagnose werd ik ziek. Mijn energie lag beneden nul, ik had altijd buikpijn, was veel afgevallen en moest constant naar het toilet lopen. Ook mijn gewrichten en spieren deden pijn en ik voelde me alsof ik 90 jaar was en alleen nog maar wou en kon rusten. 

Ik kreeg medicatie en werd beter. Het was pas twee jaar later dat ik echt leerde omgaan met mijn diagnose. Zeker in het begin voelde ik me fysieke een stuk beter, maar daarna kende ik een terugval. 

Zo gaat het meestal met een chronische ziekte. Momenten van remissie wisselen zich af met opstoten. Niet eenvoudig als je begin 20 bent en in de fysieke fleur van je leven zou moeten zijn. Na het afstuderen van mijn studie psychologie en een loodzwaar jaar crashte ik. Ik kon even helemaal niks meer buiten slapen en rusten.

Het duurde maanden om terug beter te worden, ik bleek een vorm van migraine te hebben. Het voelde als overleven en pas later kan ik zien dat het echt voor een omwenteling in mijn leven betekende. Na opnieuw een opstoot van mijn Crohn begon ik de diagnose beetje bij beetje te verwerken en accepteren. 

De vermoeidheid en buikpijn draag ik nog elke dag mee. Hoewel mijn medicatie op punt staat, ik weet wat mijn eet triggers zijn, ik elke dag beweeg enzovoort zal het naar die vermoeidheid waarschijnlijkheid niet minderen. Een reality check als 25-jarige. 

Dit is niet alleen een triestig verhaal. Zoals ik geleerd heb kunnen verdriet en hoop naast elkaar leven. Ik leerde door mijn beperkte energie spaarzaam om te gaan met mijn tijd. Ik startte mijn webshop en ontwierp een agenda met mijn kennis als psychologe en ervaring in het leven. Ik kwam dichter bij mezelf en het werd mijn doel om die kennis (op een laagdrempelige manier) te verspreiden. 

Daarnaast werd ik gedwongen om te vertragen. Me niet meer constant haasten van het ene naar het andere, altijd druk zijn en bewust met mijn energie omspringen, omdat het simpelweg niet anders kan. 

Bewust tijd maken voor wat ik écht belangrijk vindt heeft me een zinvol leven gebracht en veranderde mijn kijk op het leven. Ook al past mijn leven niet binnen de enge normen van de maatschappij. 

Ik geniet meer van de kleine gelukjes, hoe cliché het ook mag klinken. Ik plan vertraag momenten in in mijn agenda en heb zo veel meer het gevoel aanwezig te zijn in mijn eigen leven en voor mezelf te kunnen zorgen. Ik leerde mild zijn voor mezelf en mezelf zoveel mogelijk te geven wat ik nodig heb. 

Begrijp me niet verkeerd. Ik heb ook dagen dat ik ver over mijn grenzen ga en me dat later moet bekopen. Ik kan het leven soms oneerlijk vinden en hard zijn voor mezelf. En dat lijkt me niet meer dan normaal. We zijn maar mensen, toch?

De gebeurtenissen in mijn leven hebben me wel aan het denken gezet. Waar hollen we met zijn allen eigenlijk zo hard naartoe? Wanneer hebben we genoeg gedaan? Moeten we constant onze fysieke en mentale limieten opzoeken? Wat is succes eigenlijk?

Ik denk dat het anders kan. Niet meteen en niet snel, maar ik ben hoopvol. 

Overal ter wereld zijn mensen er klaar mee om mee te lopen in de ratrace. Om hun leven in te richten naar de verwachtingen van anderen. Zo ontstond dan ook het Slow Movement. Van Slow Food tot Slow Travel. Daar heb ik me de afgelopen tijd meer in verdiept. Want wat betekent dat eigenlijk, slow living? En hoe kan iemand met een druk leven en veel verantwoordelijkheid dat toepassen? Want het overgrote merendeel van de mensen heeft niet zomaar de keuze om halftijds te gaan werken en elke dag uren me time in te plannen. Het moet dus anders kunnen. Ik ben ervan overtuigd dat je niet naar Bali hoeft te verhuizen of elke dag uren moet mediteren om de voordelen van een trager leven te ervaren. 

In die reis richting een trager leven neem ik je graag mee. Of het nu is op instagram of door de tools in de webshop of mijn cursussen. Ik combineer met veel liefde mijn achtergrond in de psychologie met mijn eigen ervaringen en kennis om ook jouw dichter bij jezelf te laten leven door te vertragen op een manier die goed voelt voor jou. 

Lees de andere artikels op de blog om meer te weten te komen over slow living en hoe jij het kan toepassen in jouw leven.

Heel veel liefs,

Eline